یاد صحبت هویدا افتادم که گفته بود: 

  • به امید روزی که هر ایرانی یک پیکان داشته باشد.

پیکان، خودرویی که هیچ ایرانی هنوز هم رفتنش را باور نکرده است، خودرویی که عشق بسیاری از دارندگان آن بود، خودرویی که صنعت خودروی ایران را از ورشکستگی نجات داد و خودرویی که بسیاری از بیکاران را به کار رساند، بنا به رسم روزگار خداحافظی ‌کرد. 

با دست خودمان این برند ملی را به زباله دان تاریخ فرستادیم.

خودروی پیکان از طی دهه 70 به بعد سبب شد مراکز قطعه سازی نیز بعد از انقلاب دوباره با داخلی سازی قطعات پیکان شکل بگیرد، بسیاری از قطعه سازان از کپی کاری قطعات پیکان به روش مهندسی معکوس به دانش ساخت دست یافتند و تا جایی پیش رفتند که هم اکنون به اروپا و آمریکا نیز صادرات قطعه انجام می‌دهند.

اما الان وضعیت خودرو سازی ما چگونه است؟ هیچ می دانستید مثلا پژو 2008 که ایران خودرو تولید می کند کمتر از 10% در تولید آن نقش دارد؟!

بنظر من فرانسه در کار خود خوب موفق بود و باید به مدیران درجه یک تصمیم گیری ایران تبریک گفت بخاطر این کمکی که به صنعت ورشکسته فرانسه کردند.

در آخر به تمام بازماندگان جاده ای کشور تسلیت عرض می نمایم.