تعریف رسمی قانون دوم ترمودینامیک عبارت است از اینکه: «در هر سیستم بسته ای، فرآیند در جهتی رخ می دهد که انرژی دسترس ناپذیر (انتروپی) افزایش یابد. به عبارت دیگر، در  سیستم های  بسته، همواره میزان بی نظمی با زمان افزایش می یابد. طبیعتا، همه چیز از نظم و ترتیببه آشفتگی، یا از یک حالت انرژی دسترس پذیر به حالتی با انرژی دسترس ناپذیرتر پیش می رود. این هم مثال خوبی در این زمینه: سرد شدن یک فنجان قهوه ی داغ در یک اتاق عایق. مقدار کل انرژی در داخل اتاق ثابت می ماند (که در هماهنگی با قانون اول ترمودینامیک است). انرژی از دست نمی رود، بلکه صرفا (در قالب گرما) از قهوه ی داغ به هوای سرد منتقل می شود؛ و هوا را کمی گرم می کند. وقتی قهوه داغ است انرژی دسترس پذیر وجود دارد، آن هم به دلیل اختلاف دما میان هوا و قهوه. باسرد شدن قهوه، انرژی دسترس پذیر به آرامی به انرژی دسترس ناپذیر تبدیل می شود. در نهایت، هنگامی که قهوه به دمای اتاق برسد اختلاف دمایی میان قهوه و هوا وجود ندارد. یعنی کل انرژی در حالت دسترس ناپذیر قرار دارد. این سیستم بسته (که شامل اتاق و قهوه می شود) ازنظر فنی دستخوش چیزی قرار می گیرد بنام «مرگ گرما». حال، این سیستم، سیستمی است «مرده»؛ زیرا نمی توان کار بیشتری انجام داد؛ دلیلش هم این است که دیگر نیروی دسترس پذیر وجود نخواهد داشت. قانون دوم می گوید که عکس این قضیه ناممکن است! فنجان قهوه ی هم دما با اتاق خود به خود گرم نمی شود، زیرا این امر نیازمند تبدیل انرژی دسترس ناپذیر به انرژی دسترس پذیر است.